Półmetek w Liberii :)

2 tygodnie za mną i 2 przede mną 🙂 Choć życie w Liberii ma nieco wolniejsze tempo niż w Polsce, to czas płynie tak samo szybko. Tutaj po prostu inaczej się go spędza. Nawet stojąc w korku i widząc przed sobą wymuszający pierwszeństwo samochód czy zahaczający o twoje lusterko motocykl nikt się nie denerwuje. Przecież ten czas można spędzić z drugim człowiekiem, więc nie jest on zmarnowany 🙂
Minął kolejny tydzień warsztatów z animatorami. Mimo, że ks. Raphael ostrzegał mnie, że w tym tygodniu może przychodzić mniejsza liczba uczestników bo mogą być już zmęczeni, to wcale się tak nie stało. Na każdych zajęciach jest około 20 osób co mnie bardzo cieszy. Nie słabnie też ich zaangażowanie i chętnie podejmują dyskusje. Ja też się dobrze czuję w ich towarzystwie. Czasem nawet zdarza mi się w trakcie wypowiedzi wpleść przypadkiem jakieś polskie słowo. Uśmiechają się wtedy tylko i cieszą się, że poznali kolejne słówko w moim języku 🙂 Po oficjalnej części warsztatów zawsze chętnie zostają jeszcze, aby porozmawiać. I wtedy to ja się uczę od nich. O ich kulturze, zwyczajach, historii ich kraju. Najwięcej radości sprawia im uczenie mnie jednego z dialektów – pidgin english (językiem urzędowym Liberii jest język angielski, ale mieszkańcy posługują się 20 dialektami).
W oratorium trwają przygotowania do dwóch wydarzeń, które czekają nas już w tym tygodniu – Speeling Competition i Talent for Jesus. W poniedziałki, wtorki i czwartki są dla mnie okazją do nauczenia się tradycyjnych afrykańskich tańców. Odbywają się wtedy zajęcia kulturalne. Biorą w nich udział głównie dziewczynki, chłopcy w tym czasie, pod okiem trenera, ćwiczą taekwondo. Taniec afrykański wymaga dobrego poczucia rytmu, który jest wybijany na bębnie. Nie jest łatwy, ale cóż… jeszcze kilka lekcji przede mną 🙂 Najważniejsze, że buduje to moją więź z dziećmi, które z dumą pokazują mi kolejne kroki.
W piątek rano udaliśmy się z ks. Raphaelem i przedstawicielami parafii w podróż na północ kraju. Naszym celem była miejscowość Gbarnga położona nieopodal granicy z Gwineą. Jak tylko wyjechaliśmy z Monrovi krajobraz znacznie się zmienił. Pagórki, zielone lasy tropikalne, zdecydowanie mniej zaludnione miejscowości. Od razu uwierzyłam w zapewnienia jednego z animatorów, że na terenie Liberii znajduje się 60 % wszystkich lasów Afryki Zachodniej. W ogóle cała Liberia podzielona jest na 15 takich jakby województw. W ciągu czterech godzin jazdy przemierzyliśmy 3 z nich. W Gbarnga znajduje się seminarium duchowne dla wszystkich trzech diecezji Liberii. Obecnie do stanu kapłańskiego przygotowuje się 28 kleryków. Pojechaliśmy tam, aby zawieźć im dary od mieszkańców parafii salezjańskiej, w której obecnie przebywam – kilka worków ryżu, galonów oleju i warzywa. Najbardziej ucieszyło mnie to, że zobaczyłam, iż ludzie którym pomagamy także potrafią pomagać innym potrzebującym. I to jest piękne! Sama miejscowość Gbarnga, mimo że jest stolicą województwa, to jest znacznie spokojniejsza niż Monrovia. Więc delektowałam się ciszą i zupełnie innym powietrzem 🙂 Gdy po południu udaliśmy się na spacer po okolicy trafiliśmy na mecz piłki nożnej – jedyną rozrywkę ludzi w tej miejscowości. Dlatego tłumnie przyszli oglądać mecz, nie zważając na brak trybun a nawet porządnego boiska. Między kibicami przemykały się dzieci, które sprzedawały jedzenie i napoje. Zaczepiliśmy jedno z nich, aby kupić coś jakby małe pączki. Chłopiec wydawał się skonsternowany, gdy jako zapłatę dostał 1 dolara. Okazało się, że pierwszy raz widział takie pieniądze. Generalnie oficjalną walutą Liberii jest dolar liberyjski (LD), ale szczególnie w stolicy częściej używa się dolarów amerykańskich (USD). Tam, na obrzeżach kraju jest to rzadkością.
Pozdrawiam serdecznie z wciąż upalnej, bezdeszczowej Liberii 🙂
Paula